Πρωτομαγιά, πιο επίκαιρη από ποτέ

Σήμερα με αφορμή την πανδημία βασικά εργασιακά δικαιώματα καταπατώνται και πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει τη δουλειά τους, χωρίς καμία βοήθεια (παρά μόνο ψίχουλα). Ενδεικτικό είναι ότι και στο χώρο της τέχνης οι μουσικοί είναι σε απόγνωση καθώς πολλοί δεν έχουν πάρει ακόμα το επίδομα των 800 ευρώ και επιπλέον, μπορεί να χρειάζεται να ακυρωθούν οι καλοκαιρινές συναυλίες - φεστιβάλ, αλλά μένουν ξεκρέμαστοι χωρίς καμία βοήθεια...
Τα αιτήματα για σταθερή εργασία, ανθρώπινες συνθήκες είναι πιο επίκαιρα από ποτέ.

Σας στέλνω μια κλασική ταινία του Τσάπλιν η οποία σατιρίζει με τον πιο οξύ τρόπο την εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο.

«Μοντέρνοι Καιροί», ταινία του Τσάρλυ Τσάπλιν, παραγωγής 1936.
Ο Τσάρλυ Τσάπλιν, εργάτης σε εργοστάσιο, προσπαθεί να επιβιώσει μέσα στο πλήρως μηχανοποιημένο σύστημα της γραμμής παραγωγής, ενώ το αφεντικό τον παρακολουθεί μέσα από οθόνες, σαν ένας άλλος Μεγάλος Αδελφός.
Η πιο πολιτικοποιημένη ταινία του Τσάπλιν και μία από τις συγκλονιστικότερες ταινίες όλων των εποχών.
https://www.youtube.com/watch?v=HAPilyrEzC4

Σας στέλνω και ένα ενδιαφέρον κείμενο:

Το κορίτσι που μίλησε ΔΥΝΑΤΑ για τα δικαιώματα των εργατών

27 Απριλίου 2020 - από e-lesxi - Αφήστε ένα σχόλιο

Αληθινά Πρόσωπα Εφήβων στην Ιστορία

Εκπαιδευτικό υλικό για την εργατική Πρωτομαγιά

Μετάφραση και εκπαιδευτικό υλικό: Σταμάτης Καμπάνταης^[1]

Το 1912 , μια θαρραλέα έφηβη ξεπέρασε μια προσωπική καταστροφή για να συμμετάσχει σε ένα πρωτοποριακό κίνημα που βοήθησε να αλλάξει η ζωή των Αμερικανών εργαζομένων
Σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου , η ζωή της Camella Teoli άλλαξε για πάντα . Ήταν αργά το απόγευμα . Η 12χρονη μικρή εργάτρια εργοστάσιου ήταν όρθια για ώρες αλλάζοντας κουβαρίστρες νήματος σε μηχανές που έπλεκαν μαλλί σε ύφασμα . Όλη ημέρα , έπρεπε να κρατάει τα μακριά μαλλιά τυλιγμένα επάνω, μακριά από τους ιμάντες στροβιλισμού , τους οδοντωτούς τροχούς και τους κυλίνδρους του μηχανήματος . Στο τέλος , κουρασμένη, η Camella άφησε τα μαλλιά της κάτω. Όταν εκείνη γύρισε -τότε ξαφνικά , ένας περιστρεφόμενος κύλινδρος τράβηξε απότομα την άκρη από μια καστανή τούφα από τα μαλλιά της . Πριν προλάβει να ακουστεί η κραυγή της , τα μαλλιά της απορροφήθηκαν από την τεράστια μηχανή .

Εικόνα 1: ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ, Αυτοί οι εργάτες ήταν τόσο μικροί που αναγκάζονταν να σκαρφαλώσουν πάνω στα μηχανήματα ύφανσης.

Αυτή η ημέρα στην Camella τον Ιούλιο του 1909 ήδη φαινόταν ατελείωτη . Όπως πολλά από τα άλλα παιδιά εργάτες, που εργάζονταν στην περιοχή των υφαντουργείων της Ουάσιγκτον στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ, είχε ξεκινήσει πριν την αυγή για να πιάσει δουλειά στις 6 π.μ. . Ώρα με την ώρα , ο θόρυβος από το εργοστάσιο μηχανών είχε κυριολεκτικά ξεκουφάνει τα αυτιά της . Ο αέρας στο κτήριο ήταν πυκνός με ίνες από το ύφασμα που περιστρέφονταν εκεί – και τους ανέπνεε , επιβαρύνοντας τους πνεύμονές της.
Η δουλειά ήταν κουραστική και ανιαρή. Μερικές φορές η σκέψη της Camella γυρνούσε με λαχτάρα στο σχολείο . Λίγους μήνες νωρίτερα είχε παρατήσει την 6η Δημοτικού για να δουλέψει. Η οικογένειά της ήταν φτωχή και εξαρτιόταν από το μικρό μισθό της για να επιβιώσει . Αλλά αυτή η ονειροπόληση δεν θα μπορούσε να κρατήσει για περισσότερο από μια στιγμή, αφού έπρεπε να έχει τα μάτια της και την προσοχή της στα μηχανήματα , τα οποία ποτέ μα ποτέ δε σταματούσαν. Αν δεν το έκανε , κινδύνευε να απολυθεί. Ακόμη χειρότερα , τα μηχανήματα δεν είχαν προστατευτικά μέσα . Ένα και μόνο λάθος θα μπορούσε να γίνει πολύ επικίνδυνο .
Η Camella το διαπίστωσε αυτό με τον πιο σκληρό τρόπο . Όταν ο κύλινδρος της άρπαξε τα μαλλιά, ο αποπνικτικός πόνος που ένιωσε ήταν σχεδόν αφόρητος. Ένα βαθύ μακρύ τραύμα στο πίσω μέρος του κεφαλιού της την κράτησε στο νοσοκομείο για μήνες. Για τη μικρή Camella οι τρίχες δεν θα μεγάλωναν ποτέ ξανά στο μέρος αυτό.

Εικόνα 2: Οι συνθήκες ζωής των εργατών ήταν άθλιες. Ζούσαν σε σκοτεινά σπίτια με ελάχιστες ανέσεις.

Παρά την τραγικότητα του, το γεγονός αυτό θα οδηγήσει σε μια μεγάλη αλλαγή. Το 19 12 , εξαιτίας των χαμηλών αμοιβών και των άθλιων συνθηκών στα εργοστάσια , οι εργαζόμενοι στο Lawrence , συμπεριλαμβανομένης και της Camella , κατέβηκαν σε απεργία. Όλοι αυτοί αρνήθηκαν να εργαστούν μέχρι να κερδίσουν καλύτερες αμοιβές . Η γενναιότητα τους βοήθησε να δοθεί ένα τέλος στην παιδική εργασία και να κερδίσουν σημαντικά δικαιώματα οι εργαζόμενοι στην Αμερική.

Ινδικός πολιτισμός

Περιηγηθείτε σε μνημεία και φωτογραφίες! Πολύ ενδιαφέρον!

https://artsandculture.google.com/partner/archaeological-survey-of-india

Φωτογραφίες ιστορικής μνήμης από τις ωμότητες των ναζί - Μουσείο Ολοκαυτώματος

Δείτε τις παρακάτω φωτογραφίες από τη συλλογή Getty, οι οποίες δείχνουν τη ρατσιστική πολιτική των ναζί απέναντι στους Εβραίους κατά τον εικοστό αιώνα. Στη θέση των Εβραίων είναι σήμερα πολλοί άνθρωποι...δυστυχώς. Μέσα στις φωτογραφίες είναι και αυτή με το κάψιμο των βιβλίων που έχουμε σχολιάσει παλιότερα.

https://artsandculture.google.com/exhibit/the-eternal-jew/QQZobW1A 
Κάντε τις φωτογραφίες να μιλήσουν...

Διαλέξτε ένα από τα παρακάτω αντικείμενα που εκτίθενται στο Μουσείο Ολοκαυτώματος και γράψτε την ιστορία του.

https://artsandculture.google.com/search/asset/?p=united-states-holocaust-memorial-museum&em=m0345h&categoryId=place

Οι παραπάνω ιδέες θα αξιοποιηθούν στο μάθημα της Λογοτεχνίας όταν ανοίξουν τα σχολεία.

Χίτσκοκ, ο μαέστρος του τρόμου

Με αφορμή τα 40 χρόνια από το θάνατο του Χίτσκοκ:
Στην πλατφόρμα Internet Archive αλλά και στο Youtube θα βρείτε δωρεάν κάποιες από τις πιο δυσεύρετες ταινίες του Άλφρεντ Χίτσκοκ, μια ευκαιρία στους απανταχού φαν του να συμπληρώσουν τα τυχόν κενά τους.
Ατμοσφαιρικές και υποβλητικές...

– Pleasure Garden (1925)
– The Lodger: A Story of the London Fog (1927)
– Downhill (1927)
– Easy Virtue (1928)
– The Skin Game (1931)
– Waltzes From Vienna (1934)
– The 39 Steps (1935)
– Secret Agent (1936)
– Sabotage (1936)
– Young and Innocent (1937)
– Jamaica Inn (1939 AP

Επίκαιρο σκίτσο...

Άντε να μην σκουριάζουμε

Ανάλυση Τσόμσκι για τον κορονοϊό: Eιρωνικό ότι η Κούβα βοηθάει την Ευρώπη ενώ η Γερμανία δεν μπορεί να βοηθήσει την Ελλάδα (Video)

Κορωνοϊός-Ανάλυση Τσόμσκι: Eιρωνικό ότι η Κούβα βοηθάει την Ευρώπη ενώ η Γερμανία δεν μπορεί να βοηθήσει την Ελλάδα (Video)

Ο Νόαμ Τσόμσκι, ο γνωστός 91χρονος Αμερικανός γλωσσολόγος και πολιτικός αναλυτής, μίλησε στον Σρέτσκο Χόρβατ στο DiEM25 TV από την Αριζόνα των ΗΠΑ, όπου βρίσκεται σε αυτό-απομόνωση λόγω της πανδημίας.
Ο Τσόμσκι επισήμανε ότι η υγειονομική κρίση του κορονοϊού είναι πολύ σοβαρή και θα έχει σοβαρές επιπτώσεις αλλά θα είναι παροδική, ενώ υπάρχουν δύο πιο σοβαρές υπαρξιακές απειλές που έχει να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα, ο πυρηνικός πόλεμος και η υπερθέρμανση του πλανήτη. Στην ανάλυσή του επισημαίνει πώς όλες οι απειλές αυτές επιδεινώνονται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και μετά το τέλος αυτής της κρίσης η επιλογή θα είναι είτε πιο αυταρχικά, βίαια κράτη είτε ριζική ανασυγκρότηση της κοινωνίας με πιο ανθρώπινες συνθήκες.

Για τον Τσόμσκι είναι σοκαριστικό αυτή την κρίσιμη στιγμή να ηγείται ο Ντόναλντ Τραμπ, τον οποίο χαρακτηρίζει ως κοινωνιοπαθή καραγκιόζη. «Η πανδημία του κορονοϊού είναι αρκετά σοβαρή, αλλά αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι υπάρχουν δύο τεράστιες απειλές που αντιμετωπίζουμε, οι οποίες είναι πολύ χειρότερες από οτιδήποτε έχει συμβεί στην ανθρώπινη ιστορία: Η μία είναι ο αυξανόμενος κίνδυνος ενός πυρηνικού πολέμου και η άλλη είναι φυσικά η αυξανόμενη απειλή της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Ο κορονοϊός είναι κάτι άσχημο και μπορεί να έχει τρομακτικές συνέπειες, αλλά θα υπάρξει ανάκαμψη. Ενώ οι άλλες δύο απειλές αν δεν αντιμετωπιστούν θα είναι το τέλος μας».
Η εξουσία των ΗΠΑ είναι τόσο μεγάλη, που είναι η μοναδική χώρα που όταν επιβάλλει κυρώσεις σε άλλα κράτη όπως το Ιράν και η Κούβα, όλοι οι υπόλοιποι την ακολουθούν μαζί με την Ευρώπη που παίζει τον ρόλο του υποτακτικού, υποστηρίζει ο Τσόμσκι. Οι χώρες αυτές υποφέρουν από τις αμερικανικές κυρώσεις αλλά παρόλα αυτά «ένα από τα πιο ειρωνικά στοιχεία της σημερινής κρίσης του κορονοϊού είναι ότι η Κούβα βοηθάει την Ευρώπη. Η Γερμανία δεν μπορεί να βοηθήσει την Ελλάδα, αλλά η Κούβα μπορεί να βοηθήσει τις ευρωπαϊκές χώρες». Προσθέτοντας και τους θανάτους στη Μεσόγειο χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων, ο Τσόμσκι θεωρεί ότι η πολιτισμική κρίση της Δύσης είναι συγκλονιστική.
Η σημερινή ρητορική που παραπέμπει σε φρασεολογία πολέμου έχει κάποια σημασία, σύμφωνα με τον Τσόμσκι. Για να αντιμετωπίσουμε αυτή την κρίση χρειάζεται κάτι όπως μια πολεμική κινητοποίηση. Παράδειγμα φέρνει τις ΗΠΑ και την άμεση οικονομική κινητοποίηση για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία οδήγησε τη χώρα σε μεγαλύτερο χρέος και τετραπλασιάστηκε η παραγωγή και η ανάπτυξη. Αυτή τη νοοτροπία χρειαζόμαστε και τώρα για να ξεπεράσουμε αυτή τη βραχυπρόθεσμη κρίση και η οποία μπορεί να αντιμετωπιστεί από τις πλούσιες χώρες. «Σε έναν πολιτισμένο κόσμο, οι πλούσιες χώρες θα βοηθούσαν μετά τις χώρες που έχουν ανάγκη, αντί να τις στραγγαλίζουν». «Η κρίση του κορονοϊού μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να σκεφτούν ‘τι είδους κόσμο θέλουμε;’».
Ο Τσόμσκι πιστεύει ότι η προέλευση αυτής της κρίσης ήταν η παταγώδης αποτυχία των αγορών και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εντείνουν τα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα. «Ήταν γνωστό εδώ και πολύ καιρό ότι οι πανδημίες είναι κάτι πιθανό να συμβούν και έγινε κατανοητό με την πανδημία του κορονοϊού SARS. Θα μπορούσαν να έχουν εργαστεί πάνω σε εμβόλιο για αυτόν, στην ανάπτυξη προστασίας από πανδημίες του κορονοϊού, και με μικρές τροποποιήσεις να έχουμε σήμερα διαθέσιμο εμβόλιο». Για τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες (Big Pharma), ιδιωτικές τυραννίες που είναι αδύνατο για τις κυβερνήσεις να παρέμβουν σε αυτές, η ανάπτυξη εμβολίων δεν είναι τόσο επικερδής όσο οι κρέμες σώματος. Η απειλή της πολιομυελίτιδας τερματίστηκε με το εμβόλιο του Σαλκ, από κυβερνητικό θεσμό, χωρίς ευρεσιτεχνία, και έγινε διαθέσιμο σε όλους. «Αυτό θα μπορούσε να γίνει και τώρα, αλλά η νεοφιλελεύθερη πανούκλα το έχει εμποδίσει».
Οι πληροφορίες υπήρχαν, αλλά δεν δώσαμε σημασία.
«Τον Οκτώβριο του 2019 έγινε μια προσομοίωση μεγάλης κλίμακας στις ΗΠΑ, με το σενάριο μιας πιθανής παγκόσμιας επιδημίας, αλλά για αυτό δεν έκαναν τίποτα. Δεν δώσαμε προσοχή στις πληροφορίες, καθώς στις 31 Δεκεμβρίου η Κίνα ενημέρωσε τον ΠΟΥ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας) για την πνευμονία και μία εβδομάδα αργότερα αναγνώρισαν κινέζοι επιστήμονες τον ιό δίνοντας όλες τις πληροφορίες στον κόσμο. Μερικές χώρες οργανώθηκαν, όπως η Κίνα, η Νότια Κορέα, η Ταϊβάν και φαίνεται να το έχουν περιορίσει τουλάχιστον στην πρώτη έξαρση. Η Ευρώπη επίσης έκανε βήματα. Η Γερμανία, η οποία κινήθηκε εγκαίρως, έχει το νοσοκομειακό σύστημα ώστε να το αντιμετωπίσει αν και ενήργησε με εξαιρετικά εγωιστικό τρόπο χωρίς να βοηθά άλλους. Άλλες χώρες το αγνόησαν με τις χειρότερες να είναι το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες».
Όταν ξεπεράσουμε αυτή την κρίση, οι επιλογές που θα έχουμε θα είναι είτε άκρως αυταρχικά και βίαια κράτη ή η ριζική ανασυγκρότηση με πιο ανθρώπινες συνθήκες, που οι ανθρώπινες ανάγκες θα έρχονται πρώτες αντί του ιδιωτικού κέρδους. «Υπάρχει η δυνατότητα να οργανωθούν οι άνθρωποι, να εμπλακούν, όπως κάνουν πολλοί, και να φέρουν έναν πολύ καλύτερο κόσμο, ο οποίος θα αντιμετωπίσει επίσης τα τεράστια προβλήματα που βρίσκονται ακριβώς μπροστά μας, τα προβλήματα του πυρηνικού πολέμου, ο οποίος είναι πιο κοντά από ποτέ και τα προβλήματα της περιβαλλοντικής καταστροφής από τα οποία δεν θα υπάρχει ανάκαμψη αν φτάσουμε σε αυτό το στάδιο, που δεν απέχει πολύ, εκτός αν ενεργήσουμε αποφασιστικά».
«Επομένως, είναι μια κρίσιμη στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας, όχι μόνο λόγω του κορονοϊού, αλλά μπορεί να αποκτήσουμε επίγνωση των βαθιών αδυναμιών, τα βαθιά, δυσλειτουργικά χαρακτηριστικά ολόκληρου του κοινωνικοοικονομικού συστήματος, το οποίο πρέπει να μεταμορφωθεί, αν πρόκειται να υπάρξει ένα βιώσιμο μέλλον. Επομένως, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα προειδοποιητικό σημάδι και ένα μάθημα για να το αντιμετωπίσουμε σήμερα ή να το αποφύγουμε και να εκραγεί. Αλλά να σκεφτείτε τις ρίζες του και πώς οι ρίζες αυτές θα οδηγήσουν σε περισσότερες κρίσεις, χειρότερες από αυτές».
Για την κατάσταση καραντίνας στην οποία σήμερα βρίσκονται περίπου 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι πάνω στον πλανήτη, ο Τσόμσκι επισημαίνει ότι μια μορφή κοινωνικής απομόνωσης υπήρχε εδώ και χρόνια και η οποία είναι πολύ επιζήμια.
«Βρισκόμαστε τώρα σε μια κατάσταση πραγματικής κοινωνικής απομόνωσης. Πρέπει να το ξεπεράσουμε με την αναδημιουργία των κοινωνικών δεσμών με οποιονδήποτε τρόπο, ανεξάρτητα από το είδος, που μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Επικοινωνώντας με αυτούς, αναπτύσσοντας οργανισμούς, επεκτείνοντας την ανάλυση, ώστε να είναι λειτουργικοί, κάνοντας σχέδια για το μέλλον, ενώνοντας τους ανθρώπους όπως μπορεί να γίνει στην εποχή του διαδικτύου ώστε να βρουν απαντήσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και να εργαστούν πάνω σε αυτά, τα οποία μπορούν να γίνουν. Δεν είναι επικοινωνία πρόσωπο με πρόσωπο που για τον άνθρωπο είναι απαραίτητη. Αλλά θα τη στερηθούμε για λίγο και είναι σε αναμονή».
Ο Νόαμ Τσόμσκι κλείνει λέγοντας: «Να βρείτε άλλους τρόπους και να συνεχίσετε και να επεκτείνετε και να εμβαθύνετε τις δραστηριότητες που πραγματοποιούνται. Μπορεί να γίνει, δεν πρόκειται να είναι εύκολο, αλλά οι άνθρωποι έχουν αντιμετωπίσει πολλά πρόβλημα».
Πηγή: pressenza, skai.gr 

 Άσκηση
Να κάνετε περίληψη των παραγράφων που είναι γραμμένες με έντονα γράμματα (60 λέξεις)

Προθεσμία 
 12/5/2020

Σαν σήμερα βομβαρδίστηκε η Γκουέρνικα

...Αυτό πρέπει να το ΄΄ξεκοκαλίσετε¨!!!

Σαν σήμερα το 1937 έγινε ο βομβαρδισμός της Γκουέρνικα

Ρεπορτάζ: Μαρία Γραμμένου

 Βρισκόμαστε στο 1936, στο ξέσπασμα του ισπανικού εμφυλίου πολέμου. Η Ισπανία που βρίσκεται στην επιρροή της φασιστικής Ιταλίας και της ναζιστικής Γερμανίας και ο δικτάτορας Φράνκο αποφασίζει να συντρίψει, με τη βοήθειά τους τις αντιστάσεις των κομμουνιστών και των αναρχικών.

Στον εμφύλιο της Ισπανίας οι διεθνείς ταξιαρχίες με εθελοντές από όλον τον κόσμο, ανάμεσα τους και Ελληνες, δίνουν μάχη ενάντια στον φασισμό, όπως ανέφερε και ο διάσημος ιστορικός Ερικ Χομπσμπάουμ : οι διεθνείς ταξιαρχίες που πολέμησαν τον φασισμό έδειξαν την μεγαλύτερη αυτοθυσία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Και μάλιστα, προσθέτουμε εμείς προδομένοι από την υπόλοιπη Ευρώπη. Αλλά και oi περισσότεροι καλλιτέχνες της εποχής τάσσονται υπέρ των αναρχικών και των κομμουνιστών που μάχονται τον δικτάτορα Φράνκο.

Στον ισπανικό εμφύλιο και στο πλευρό των ταξιαρχιών βρίσκεται με την ιδιότητα του δημοσιογράφου και ο διάσημος αμερικανός συγγραφέας Έρνεστ Χέμινγουεϊ.

Ο Φράνκο στόχευε να εξασφαλίσει την κυριαρχία του στον βορρά, έχοντας ήδη υπό τον έλεγχό του το μεγαλύτερο μέρος της Ισπανίας.

Στρατηγική σημασία για τον σκοπό αυτό έχει η πόλη της Γκουέρνικα, που βρισκόταν κοντά στο Μπιλμπάο, την πόλη με τον μεγαλύτερο αριθμό ανυπότακτων βάσκων.

 Έτσι, το απόγευμα της 26η Απριλίου ο Φράνκο βομβαρδίζει με τη βοήθεια Γερμανών και Ιταλών εθελοντών την πόλη της Γκουέρνικα

Ο Πάμπλο Νερούδα θα γράψει αργότερα

Κακούργοι μ’ αεροπλάνα και μαυριτανούς
 κακούργοι με δαχτυλίδια και δουκέσσες
 κακούργοι που τους ευλογούσαν μαύροι καλόγεροι
έρχονταν από τον ουρανό να σκοτώσουν παιδάκια,
και μες στους δρόμους το παιδικό το αίμα έτρεχε,
έτσι, απλά, σαν αίμα παιδικό.

Τσακάλια που και το τσακάλι τα αποκρούει,
πέτρες που το ξεράγκαθο θα δάγκανε φτύνοντας,
οχιές που και οι οχιές θα μισούσαν!

 Στην επιχείρηση που σχεδίασε ο Ριχτχόφεν θα έπαιρναν μέρος 20 γερμανικά μαχητικά και 3 ιταλικά, τα οποία αποτελούσαν τμήμα του ιταλικού εθελοντικού σώματος.

 Η Επιχείρηση Επίπληξη (Operation Rugen), όπως ήταν η κωδική της ονομασία, πραγματοποιήθηκε από τις 4:30 το απόγευμα έως τις 7 το βράδυ της 26ης Απριλίου του 1937.
 Είναι από τους πρώτους μαζικούς βομβαρδισμούς αστικών κέντρων.

 Στον απολογισμούς διαβάζουμε ακόμη και για πάνω από 1500 νεκρούς. Η επίθεση έμεινε στην ιστορία σε μεγάλο βαθμό χάρη στον διάσημο πίνακα του Πάμπλο Πικάσσο, ο οποίος είχε ταχθεί με το πλευρό της δημοκρατικής κυβέρνησης της Μαδρίτης. Ο ίδιος προσπάθησε με αυτόν τον τρόπο να αποτυπώσει το σκηνικό του θανάτου.

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ , Κυριακή, 26 Απριλίου 2020

.........................................................................................................................................................................................................................................................

26 Απριλίου 1937: Οι Γερμανοί βομβαρδίζουν την Γκουέρνικα

26 Απριλίου 1937: Ισπανικός εμφύλιος πόλεμος: Οι Γερμανοί βομβαρδίζουν την Γκουέρνικα (Γκερνίκα). Η απίστευτη απάντηση του Πικάσο σε Γερμανό αξιωματικό

Στις 26 Απριλίου 1937 γερμανικά και ιταλικά αεροπλάνα, οι πιλότοι των οποίων πολεμούσαν στο πλευρό των Ισπανών Εθνικιστών, στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο, βομβάρδισαν την πόλη Γκερνίκα, στη χώρα των Βάσκων, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους εκατοντάδες άνθρωποι.
Η Γκερνίκα (Γκουέρνικα όπως έχει επικρατήσει στα ελληνικά) βρίσκεται στη βόρεια Ισπανία, στην επαρχία Μπισκάγια, 30 χιλιόμετρα ανατολικά του Μπιλμπάο.
Έχει μεγάλη σημασία για τους Βάσκους γιατί εκεί βρίσκεται το Gernikako Arbola (Το δέντρο της Γκερνίκα), που συμβολίζει τις ελευθερίες του λαού των Βάσκων.
Ο βομβαρδισμός της Γκερνίκα αποφασίστηκε από την πλευρά των Ισπανών Εθνικιστών, διότι η πόλη είχε στρατηγική σημασία:
ήταν στο δρόμο των εθνικιστών προς το Μπιλμπάο, η κατάληψη του οποίου θα οδηγούσε στο τέλος του εμφυλίου πολέμου στη βόρεια Ισπανία.
Κατά το βομβαρδισμό της πόλης το μέτωπο του πολέμου ήταν σε απόσταση τριάντα χιλιομέτρων από αυτή.
Από το βομβαρδισμό καταστράφηκε το μεγαλύτερο μέρος της Γκουέρνικα και έχασαν τη ζωή τους πολλοί άνθρωποι.
Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων δεν είναι γνωστός ακόμα και σήμερα. Η καταστροφή της Γκερνίκα αποτυπώθηκε στο ομώνυμο έργο του Πάμπλο Πικάσο.
Λέγεται πως όταν οι Γερμανοί εισήλθαν στο Παρίσι κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην προσπάθειά τους να βρουν καλλιτεχνικούς θησαυρούς και να τους κατασχέσουν,
ένας Γερμανός αξιωματικός έδειξε σε φωτογραφία τον πίνακα «Γκουέρνικα» στον ίδιο τον Πικάσο που είχε προσαχθεί ρωτώντας τον: “Αυτόν τον πίνακα εσείς τον κάνατε;” Κι εκείνος απάντησε με θάρρος:” Όχι, Εσείς!”

Παγκόσμια ημέρα βιβλίου με ποίηση

Άπαντα Καρυωτάκη

https://www.ebooks4greeks.gr/%ce%ac%cf%80%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%cf%81%cf%85%cf%89%cf%84%ce%ac%ce%ba%ce%b7

Άπαντα Καβάφη

https://www.ebooks4greeks.gr/%ce%ba%ce%b1%ce%b2%ce%ac%cf%86%ce%b7%cf%82-%ce%ac%cf%80%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b1-%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1

Σαρωτικό νομοσχέδιο Κεραμέως: Αλλάζουν τα πάντα σε όλη την Παιδεία εν μέσω κορονοϊού!

Κι ενώ είμαστε στα σπίτια μας έγκλειστοι, χωρίς να μπορούμε να αντιδράσουμε,  να συνεδριάσουμε, το υπουργείο έδωσε στη δημοσιότητα και θέτει σε δημόσια διαβούλευση με σκοπό να καταθέσει μέσα στον Μάιο στη Βουλή το παρακάτω νομοσχέδιο. Ένα νομοσχέδιο που θίγει πολύ σημαντικά ζητήματα, τα οποία έχουν αποτελέσει αντικείμενο πολλών συζητήσεων και συγκρούσεων στο παρελθόν.
Διαβάστε τα βασικά σημεία:
https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/319545_sarotiko-nomoshedio-kerameos-allazoyn-ta-panta-se-oli-tin-paideia-en-meso

Δυο πρόσωπα που χάθηκαν εν μέσω κορονοϊού

Μανώλης Γλέζος:


Τον τελευταίο μήνα, εν μέσω της κορύφωσης της επιδημίας, μόνο μία είδηση κατάφερε να μπει μπροστά από τον κορωνοϊό: Ο θάνατος του Μανώλη Γλέζου.
Ο χαμός του ανθρώπου-συμβόλου της Αντίστασης προκάλεσε γενική θλίψη. Το σύνολο του πολιτικού κόσμου έπλεξε το εγκώμιου του εκλιπόντος ο οποίος ταύτισε τη ζωή του με τη μεγάλη περιπέτεια της Αριστεράς.
Ακόμα μεγαλύτερη σημασία όμως έχει η συναισθηματική φόρτιση των πολιτών. Μπορεί λόγω των περιοριστικών μέτρων να μην γίνει πάνδημος ο τελευταίος αποχαιρετισμός στον Μανώλη Γλέζο, εντούτοις, τα social media  γέμισαν με συγκινητικά λόγια για τον μεγάλο εκλιπόντα.

Οι σταθμοί της ζωής του

Είναι εξαιρετική δύσκολο να συνοψίσει κανείς τα 98 χρόνια της ζωής του Γλέζου στις λίγες γραμμές ενός δημοσιογραφικού κομματιού. Είναι τόσο πολλά και τόσο σημαντικά τα γεγονότα του βίου του, που κάθε απόπειρα σύνοψης είναι εκ των πραγμάτων ελλιπής. Εντελώς ενδεικτικά λοιπόν, σταχυολογούμε τους πιο σημαντικούς σταθμούς της ζωής του Μανώλη Γλέζου.

• Γεννήθηκε στην Απείρανθο της Νάξου στις 9 Σεπτεμβρίου 1922
• Στο σχολείο συμμετέχει σε αντιφασιστική ομάδα ενάντια στην κατοχή της της Δωδεκανήσου από τους Ιταλούς και τη δικτατορία Μεταξά.
• Τη νύχτα της 30^ης προς 31^ης Μαΐου 1941 μαζί με τον Λάκη Σάντα κατεβάζουν τη σβάστικα από την Ακρόπολη. Είναι μια από τις πρώτες αντιστασιακές πράξεις στην Ευρώπη και μια από τις πιο λαμπρές σελίδες της ελληνικής ιστορία.
• Συμμετέχει στην Αντίσταση μέσα από τις γραμμές της ΟΚΝΕ, του ΕΑΜ Νέων και της ΕΠΟΝ.
• Μετά την Κατοχή συμμετέχει ενεργά στο ΚΚΕ και την ΕΔΑ.
• Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου και τις μετεμφυλιοπολεμικής περιόδου υφίσταται συνεχείς διώξεις. Καταδικάστηκε δις εις θάνατον και παρέμεινε συνολικά 16 χρόνια δε φυλακές. Ως διευθυντικό στέλεχος του Ριζοσπάστη αρχικά και της Αυγής αργότερα παραπέμφθηκε σε 28 δίκες για αδικήματα Τύπο.
• Στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951, παρότι φυλακισμένος, εκλέχθηκε βουλευτής Αθηνών με την ΕΔΑ.
• Στις εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961 εξελέγη και πάλι βουλευτής Αθηνών με την ΕΔΑ, παρά το γεγονός ότι βρισκόταν στη φυλακή.
• Συλλαμβάνεται την 21^η Απριλίου και παραμένει φυλακισμένος μέχρι το 1971.
• Στη Μεταπολίτευση διατηρεί την ΕΔΑ και στη συνέχεια εκλέγεται βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
• Το 1986 εκπλήσσεις τους πάντες όταν εγκαταλείπει την κεντρική πολιτική σκηνή κι ελέγεται κοινοτάρχης Απειράνθου Νάξου.
• Πρωτοστατεί στη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Εκλέγεται βουλευτής το 2012 κι ευρωβουλευτή το 2014. Αποχωρεί το καλοκαίρι του 2015.

 H μάνα
Για το ποιος ήταν ο Μανώλης Γλέζος, λέει πολλά η απάντηση στη ερώτηση ποια είναι η πιο έντονη ανάμνησή του:

«Η πιο έντονη ανάμνηση της ζωής μου, είναι η μάνα μου. Με ρωτάνε διαρκώς για τη σημαία. Εγώ όμως, ακόμα κι από την ιστορία της σημαίας, θυμάμαι τη μάνα μου. Όταν γυρίζαμε εκείνη την ημέρα στα σπίτια μας, η ώρα ήταν περασμένη, μετά τα μεσάνυχτα. Πάω στο σπίτι και βλέπω τη μάνα μου ένα κουβάρι στα σκαλοπάτια απ' έξω. Με περίμενε. Την πλησιάζω και της λέω, "Μάνα!". Σηκώνεται απότομα, με πιάνει από τον λαιμό, με πάει στην κουζίνα για να μην ακούσουν οι άλλοι και ξυπνήσουν και μου λέει, "Πού ήσουν;". Τότε εγώ ανοίγω το σακάκι και της δείχνω το κομμάτι της σβάστικας που είχαμε κόψει. Με αγκαλιάζει, με φιλάει και μου λέει, "Πήγαινε κοιμήσου". Την άλλη μέρα το πρωί, ακούω τον εξής διάλογο: Ο πατριός μου τη ρωτάει, "Πού ήταν χθες το βράδυ ο μεγάλος σου γιος;". Του απαντάει, "Ανέβα στην ταράτσα και κοίταξε στην Ακρόπολη". Ποτέ μου δεν τη ρώτησα πώς το κατάλαβε. Θα το θεωρούσα προσβολή στη νοημοσύνη της. Αλλά για μένα αυτό ήταν το πιο συγκινητικό συμβάν στην ιστορία μου. Η μάνα μου».

Πηγή: https://www.cnn.gr/focus/story/213495/manolis-glezos-oi-syntrofoi-poy-efygan-i-mana-o-pikaso

Περικλής Κοροβέσης:

http://www.biblionet.gr/author/1073/%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%AD%CF%83%CE%B7%CF%82,_%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82,_1941-

Το βιβλίο του Ανθρωποφύλακες έκανε γνωστά τα βασανιστήρια της Χούντας στο εξωτερικό.

Μήνυμα από τον διευθυντή του σχολείου των φυλακών Αυλώνας

Ένα ενδιαφέρον άρθρο στο περιοδικό Πρόλογος:

21 Απριλίου 2020

Δικτατορία 1967: «Απαγορεύεται το συνομπρελίζεσθαι, το μινιφουστοφορείν και το οφρυοβλεφαρογράφειν»!

Πρώτο μέλημα της δικτατορίας ήταν να επιβάλει «σιδερένιο» έλεγχο μέσω εγκάθετων διοικήσεων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, ξεκινώντας από τις διώξεις των «μιασμάτων», «μη νομιμοφρόνων» και υπόπτων για «αντεθνική» δράση εκπαιδευτικών. Παράλληλα, «αναδιοργάνωσε» την εκπαίδευση με τον αναγκαστικό νόμο 129/67 και τον νόμο 651/70, τα οποία ήταν και τα δύο βασικά διατάγματα, με τα οποία πορεύτηκε η εκπαίδευση κατά τη διάρκεια της επταετίας.
Με το ν. 129/1967 καταργείται το υφιστάμενο διοικητικό καθεστώς και ανοίγει ο δρόμος για διώξεις εκπαιδευτικών. Η χούντα απέλυσε μεμιάς περίπου 260 εκπαιδευτικούς. «Μη νομιμόφρων θεωρείται ο υπάλληλος όστις εμφορείται υπό κομμουνιστικών ή αντεθνικών ιδεών ή προπαγανδίζει υπέρ αυτών ή καθ’ οιονδήποτε τρόπον συνεργεί εις την διάδοσιν αυτών ή εξαίρει ταύτας ή έχει καθ’ οιονδήποτε τρόπον επαφήν ή συννενόησιν μετά των οπαδών των ιδεών τούτων ή στρέφεται κατά του κρατούντος πολιτειακού καθεστώτος ή των βασικών θεσμών αυτού ή ακολουθεί αντεθνικά ή κομμουνιστικά συνθήματα (…) ή παροτρύνει ή συνηγορεί υπέρ τοιαύτης στάσεως και συναθροίσεως ή μετέχει δημοσίας συναθροίσεως προς διατάραξιν της δημοσίας τάξεως ή εκτελεί πράξεις προβλεπομένας υπό του νόμου 375/1936 (κατασκοπεία)».
Ο νόμος εφαρμόσθηκε προβλέποντας μάλιστα ότι ο απολυόμενος «απολύεται δια αποφάσεως του αυτού υπουργού καθ’ ης ουδεμία επιτρέπεται προσφυγή ή αίτηση ακυρώσεως».
Το πειθαρχικό δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων, μεταξύ των πειθαρχικών αδικημάτων περιελάμβανε: «α) έλλειψις πίστεως και αφοσιώσεως προς την πατρίδα και τα εθνικά ιδεώδη, η επιδίωξις της ανατροπής η υπονομεύσεως του υφισταμένου πολιτειακού ή κοινωνικού καθεστώτος, ως και η καθ’ οιονδήποτε τρόπον εκδήλωσις υπέρ αρχών και προγραμμάτων κομμάτων διαλυθέντων και τεθέντων εκτός νόμου ή οργανώσεων διαλυθείσων διά δικαστικής αποφάσεως γ) πάσα πολιτικού χαρακτήρος ενέργεια αποτελούσα δημοσίαν εκδήλωσιν πολιτικών φρονημάτων ή άσκησιν πολιτικού προσηλυτισμού (…) δ) η προφορικώς ή εγγράφως, άσκησις κριτικής των πράξεων της προϊσταμένης Αρχής, η προδίδουσα έλλειψον σεβασμού προς αυτήν (…)».
ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΣ
Όπως αναφέρει ο Διονύσης Ελευθεράτος στο βιβλίο του «Λαμόγια στο χακί», το 1969 ανακηρύχθηκε από τη χούντα «έτος της Παιδείας». Λίγους μήνες αργότερα οι δημοσιογράφοι της εποχής παρουσίαζαν το πρώτο επίτευγμα: Βελτιώθηκε η αναλογία διδασκόντων διδασκομένων!
Ποια ήταν όμως η αλήθεια; Η βελτίωση της αναλογίας διδασκόντων – διδασκομένων προέκυψε από τη μείωση των μαθητών! Οι 948.000 μαθητές του 1969 έγιναν το 1970 937.000 για να πέσουν το 1971 στις 907.000
Την Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 1970, οι αναγνώστες των εφημερίδων πληροφορούνται τη δέσμη των μέτρων του χουντικού Υπουργείου Παιδείας: «Καταργούνται 618 μονοθέσια δημοτικά σχολεία, 294 συμπτύσσονται με άλλα και 1577 υποβιβάζονται» Παράλληλα «μειούνται κατά 102 οι θέσεις των δασκάλων»
Δεν άργησαν να φανούν τα αποτελέσματα της «συνέργειας» των κοινωνικών συνθηκών (μετανάστευση) με τις καταργήσεις – συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων. Από το 1970 στο 1971 μειώθηκαν κατά 30.400 τα παιδιά στα δημοτικά!
Με το ΝΔ 842/1971 η χούντα «τελείωνε» με πέντε παιδαγωγικές ακαδημίες δια τις συγχωνεύσεως με άλλες. Ήταν οι ακαδημίες Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Πειραιά, Καρδίτσας και Ρόδου. Γιατί; Οι ακαδημίες θεωρούνταν εν δυνάμει εχθρικές προς το σύστημα αξιών της δικτατορίας. Καλύτερα λιγότερες στα αστικά κέντρα – να μην ενώνονται με «παράξενα» ρεύματα ιδεών. Καλύτερα λιγότερες γενικά – να μην τρέχουν και οι ασφαλίτες σε Ρόδο και Καρδίτσα χειμωνιάτικα.
«ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ» ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Η αλήθεια είναι ότι κατά μια έννοια η χούντα κατόρθωσε να διευρύνει τον κύκλο των «εκπαιδευτικών» δραστηριοτήτων των μαθητών. Κουβαλούσε τους μαθητές από εδώ και από εκεί, από εκδηλώσεις φανφάρας μέχρι την αλήστου μνήμης υποδοχή του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Σπύρου Άγκνιου (Οκτώβριος 1971) όχι μόνο για λόγους «εθνικής διαπαιδαγωγήσεως» αλλά και επειδή χρειαζόταν «μπούγιο».
Η ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ Η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ»
Όπως είναι γνωστό στη χούντα απαγορεύτηκαν διάφοροι συγγραφείς, όχι μόνο μαρξιστές. Στο μακρύ κατάλογο των απαγορεύσεων περιλαμβανόταν ο Καμύ, ο Σαρτρ, ο Έλιοτ, ο Τόμαν Μαν αλλά και ο Αριστοφάνης και ο Αριστοτέλης, ενώ στα «επικίνδυνα» βιβλία συμπεριέλαβαν και τη βιογραφία του τσάρου Μεγάλου Πέτρου.
Εκτός από την απαγόρευση υπήρχε κα δρακόντεια λογοκρισία. Μόνο οι ανώνυμοι συγγραφείς είχαν κάποιες πιθανότητες να ξεγλιστρήσουν.
Κάποτε επισκέφθηκαν την επιτροπή λογοκρισίας οι άνθρωποι του εκδοτικού οίκου «Κάλβος» για να πληροφορηθούν εάν εγκρίθηκε το βιβλίο «Ελληνική Νομαρχία» – Ανωνύμου του Έλληνος, το σημαντικό έργο του νεοελληνικού διαφωτισμού που είχε εκδοθεί στην Ιταλία το 1806. Είχαν προετοιμαστεί, προφανώς, ψυχολογικά να ακούσουν κάποιο αγριεμένο όχι. Άκουσαν όμως κάτι άλλο: Είχαν αποσταλεί τα αντίτυπα του βιβλίου στο Υπουργείο Εσωτερικών, που ήταν αρμόδιο για θέματα νομαρχιών καθώς ο Λαδάς «γνωμοδοτούσε» για επώνυμους, τους Μοντεσκιέδες και λοιπούς «ανάρχες»» ρεμπεσκέδες.
Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΟΜΠΡΕΛΙΖΕΣΘΑΙ»
Τόσο έντονο ήταν το «στραβομουτσούνιασμα» της χούντας με τις παιδαγωγικές ακαδημίες ώστε ο αμίμητος εσωτερικός κανονισμός που καταρτίστηκε γι αυτές φιλοδοξούσε όχι απλώς να βάλει στους σπουδαστές τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι αλλά και να απαγορεύσει τη συστέγαση δυο σπουδαστών κάτω από την ίδια ομπρέλα. Οι «εθνοσωτήρες» απαγόρευσαν ακόμα και το «συνομπρελίζεσθαι στα προαύλια, ανεξαρτήτως καιρού». Προφανώς για να μη χάνει οπτική επαφή ο χαφιές που όφειλε να βλέπει όσα έλεγαν!
Παράλληλα ο αυταρχικός, επιθεωρητής εκπαίδευσης αποφάσιζε: «…Των εριτίμων κυριών και δεσποινίδων, η ατιμέλεια προκαλεί αποστροφήν. Ούτω, έτι πλέον το καπνίζειν υπό των γυναικών, το μινιφουστοφορείν, το οφρυοβλεφαρογράφειν σκορπίζουν αηδίαν, διότι το Εκπαιδευτήριον δεν είναι αίθουσα ντιορικών επιδείξεων αλλά ιερά Κιβωτός θείων λειτουργημάτων».

Η μουσική απέναντι στη Χούντα και η Χούντα απέναντι στον πολιτισμό

Ένα ενδιαφέρον κείμενο:
https://artic.gr/mousiki-politismos-xounta/

Το σπήλαιο και η σπηλιά...

Το σπήλαιο και η σπηλιά

Στο έργο του «Πολιτεία» ο Πλάτωνας παραθέτει την αλληγορία του σπηλαίου προκειμένου να αναφερθεί στην παιδεία και στην απαιδευσία, στην δυσκολία να κατακτηθεί το «αγαθό» -η αλήθεια και η δικαιοσύνη- και η γνώση. Αλυσοδεμένοι φυλακισμένοι στο σπήλαιο δεν έχουν δυνατότητα να βγουν προς την έξοδο. Είναι υποχρεωμένοι να βλέπουν μόνο προς μια κατεύθυνση, σε έναν τοίχο στον οποίο προβάλλονται σκιές ομοιωμάτων που του προβάλλουν κάποιοι άλλοι, μη ορατοί σε αυτόν. Ακόμη και οι ήχοι που ακούν, δεν είναι παρά οι αντίλαλοι των φωνών των «δεσμοφυλάκων» τους. Συνηθισμένοι στην φυλακή τους νομίζουν ότι η αλήθεια είναι τα ομοιώματα και λόγος η αντήχησή του.

Ο υποχρεωτικός εγκλεισμός στα σπίτια μας –όσοι έχουμε- μπορεί να αποτελέσει μια σύγχρονη εκδοχή της αλληγορίας του σπηλαίου. «Αναγκασμένοι» να βλέπουμε την ψηφιακή αποτύπωση της πραγματικότητας, όπως την διαχειρίζονται οι μέντορες της τηλεοπτικής εξουσίας, νομίζουμε ότι βλέπουμε την ίδια την πραγματικότητα. Ο  φόβος και ο πανικός είναι τα συναισθήματα που καλλιεργούνται για να μετατραπούμε σε κατοικίδια και οικόσιτα, να αντιβαίνουμε σε ό,τι κάνει ανθρώπινο τον άνθρωπο, δηλαδή την κοινωνικότητά του. Αντίθετα, αυτή θεωρείται μέγα έγκλημα στις μέρες μας καθώς παρουσιάζεται σε μια μονομερή εκδοχή της. Ταυτίζεται με την φυσική της μορφή, δηλαδή το πλησίασμα σωμάτων και την ανταλλαγή χειραψιών στην καθημερινότητά μας. 

Και αυτό πάλι όχι σε όλες τις περιπτώσεις. Δεν θεωρείται, για παράδειγμα κοινωνική επαφή η δουλειά στο εργοστάσιο, στις φυλακές, στους στρατώνες, στα εργοτάξια ούτε και στα νοσοκομεία. Κι επειδή οι φύλακες της ενημέρωσης δεν την θεωρούν ως τέτοια, γι’ αυτό και δεν την αναφέρουν. Και οι δεσμώτες των οικιακών σπηλαίων ανησυχούν μόνο όταν βλέπουν στις οθόνες τους κατασκευασμένα και μονταρισμένα πλάνα από «πολυπληθείς» περιπάτους σε παραλίες, από γιατρούς και νοσηλευτές που –παίρνοντας ως οι κατ’ εξοχήν ειδικοί τα απαραίτητα μέτρα προστασίας- αποκαλύπτουν το τι πραγματικά γίνεται μέσα στα νοσοκομεία. 

Κι ενώ καλλιεργείται η οργή για τις λιγοστές φωνές, για τις νησίδες ζωής που σποραδικά και με μέτρο φανερώνονται στους δρόμους και στις γειτονιές, αποθεώνεται η εξοικείωση με την σιωπή και την ερημιά. Εντυπωσιακά πλάνα αδειασμένων από ανθρώπους δημόσιων χώρων καθηλώνουν το τηλε-βλέμμα. Το αφύσικο παρουσιάζεται φυσικό, το πρόσκαιρο επιδιώκεται να γίνει μόνιμο, ο φόβος του άλλου συνθήκη ύπαρξης, μοναδική ασφάλεια το σπίτι.

Και  το σπίτι  εκτός από καταφύγιο, χώρος πρόσκαιρης φιλοξενίας, αν θυμηθούμε την λατινική προέλευση της λέξης (hospes: ξένος, φιλοξενούμενος); Έχει γίνει για ορισμένους τόπος μαρτυρίου, βίας και –κυρίως- τόπος δουλειάς. Έχει γίνει προέκταση της επιχείρησης, του σχολείου, του «γραφείου». Όλα «τήλε» (μακριά, όπως μας δίδαξε ο Όμηρος). Αν το σκεφτούμε δεν «μένουμε σπίτι». Παραμένουμε στους χώρους εργασίας μας, χωρίς ωράρια, χωρίς υπερωρίες, χωρίς ρεπό, χωρίς «σπίτι». Κανένας τοίχος δεν μας προστατεύει, καμιά πόρτα δεν μένει κλειστή. Όλα ανοιχτά, ένα είδος δοκιμαστικού σωλήνα για το μέλλον της εργασίας με πειραματόζωα τους εν-οίκους του σπιτιού που ακόμη κι αν είναι ιδιοκτησία τους θα είναι ενοικιαστές του. Δεν θα ανήκει σε αυτούς, αλλά στους εργοδότες του, τμήμα του παγίου κεφαλαίου του, όπως θα έλεγε και ένας οικονομολόγος.

Στην αλληγορία του ο Πλάτωνας έλεγε πως υπάρχει τρόπος να απελευθερωθεί ο δεσμώτης. Θα μπορούσε κάποιος να λυθεί ή κάποιος να τον τραβήξει έξω από το σπήλαιο. Θα ήταν πολύ δύσκολο να συνηθίσει το φως και να πιστέψει πως όσα έβλεπε ως τότε ήταν ψεύδος. Ο πόνος από την λάμψη του ήλιου θα ήταν τόσο δυνατός που μπορεί να προτιμούσε να ξαναγυρίσει στην σπηλιά. Υπήρχε περίπτωση όμως να καταλάβει την αλήθεια. Αν γυρνούσε πίσω να μιλήσει σε όσους είχαν παραμείνει δεσμώτες, εκείνοι θα τον περιγελούσαν λέγοντάς του ότι είχαν χαλάσει τα μάτια του, ενώ αν προσπαθούσε να απελευθερώσει κάποιον, αν μπορούσαν να τον πιάσουν στα χέρια τους, θα τον σκότωναν.

Η έκβαση λοιπόν της ιστορίας έχει πολλές εκδοχές. Ας ελπίσουμε ότι βγαίνοντας από τις σύγχρονες σπηλιές μας, θα μπορέσουμε να ξαναδούμε τον ήλιο. Αλλά να τον δούμε αλλιώς.

Αιμιλία Καραλή

Ενδιαφέρον άρθρο: Ποιες θα είναι οι κοινωνικές συνέπειες της πανδημίας

Γιατί η πανδημία θα οδηγήσει σε κοινωνικές επαναστάσεις

Ο κοροναϊός σαρώνει τον κόσμο, χτυπώντας πολύ περισσότερο τους φτωχούς, παρά τους πλούσιους. Εξαιτίας αυτού, θα ζήσουμε κοινωνικές αναταραχές, ακόμη και οι επαναστάσεις, υποστηρίζει ο Andreas Kluth, μέλος της διευθυντικής ομάδας του Bloomberg, σε πρόσφατο άρθρο του.
Χαρακτηρίζει παραπλανητικό κλισέ, τη διαπίστωση, ότι απέναντι στον κοροναϊό, είμαστε όλοι ίσοι. «Δεν είμαστε. Ούτε από ιατρική άποψη, ούτε από κοινωνική, οικονομική και ψυχολογική.  Συγκεκριμένα, ο Covid-19, επιδεινώνει προϋπάρχουσες συνθήκες ανισότητας. Γι’αυτό θα προκαλέσει επαναστάσεις» γράφει. Ο αρθρογράφος, παρατηρεί, πως είναι σε ύφεση οι εξεγέρσεις ανά τον κόσμο, λόγω καραντίνας, ωστόσο, οι κοινωνικές ανισότητες υπάρχουν ακόμα σε φτωχογειτονιές, σε φυλακές, σε στρατόπεδα προσφύγων και μάλιστα μεγεθυμένες λόγω της πανδημίας, γι’αυτό και δεν θα αργήσει να εκραγεί το καζάνι που βράζει.

Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο
Η κοινωνική αναταραχή ήταν ήδη εμφανής σε όλο τον κόσμο προτού ο κορωναϊός ξεκινήσει το ταξίδι του. Σύμφωνα με μια καταμέτρηση, υπήρξαν περίπου 100 μεγάλες αντικυβερνητικές διαμαρτυρίες από το 2017, από τις ταραχές των κίτρινων γιλέκων, σε μια πλούσια χώρα όπως η Γαλλία έως τις διαδηλώσεις εναντίον ισχυρών σε φτωχές χώρες, όπως το Σουδάν και η Βολιβία. Περίπου 20 από αυτές τις εξεγέρσεις, είχαν σαν αποτέλεσμα την ανατροπή κυβερνήσεων, ενώ αρκετοί διαμαρτυρόμενοι καταπιέστηκαν από βίαιη καταστολή και πολλοί άλλοι, σώπασαν για λίγο μέχρι το επόμενο ξέσπασμα.
Ο Covid-19, περιόρισε τις κινητοποιήσεις καθώς τόσο οι δημοκρατικές όσο και οι αυταρχικές κυβερνήσεις, αναγκάζουν τους πολίτες τους σε αυτοπεριορισμό, γεγονός που δεν τους επιτρέπει να βγουν στους δρόμους ή να συγκεντρώνονται σε ομάδες.
Όμως πίσω από τις πόρτες της καραντίνας στα νοικοκυριά, στις φυλακές, τις φτωχογειτονιές και τα στρατόπεδα προσφύγων - όπου ο κόσμος ήταν και είναι πεινασμένος, άρρωστος και ανήσυχος ακόμη και πριν από το ξέσπασμα - συσσωρεύονται τραγωδίες και τραύματα. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αυτές οι πιέσεις θα οδηγήσουν σε εκρήξεις.
Ο κοροναϊός λειτούργησε σαν μεγεθυντικός φακός στην ανισότητα, τόσο μεταξύ  των χωρών όσο και εντός των χωρών. Στις Η.Π.Α., έγινε μια κίνηση από μερικούς από τους πολύ πλούσιους να «αυτο-απομονωθούν» στα κτήματά τους στο Hamptons ή στα φανταχτερά γιοτ τους - ένας διάσημος του Χόλιγουντ διέγραψε γρήγορα μια εικόνα στο Instagram του σκάφους του αξίας 590 εκ. δολαρίων μετά από δημόσια κραυγή. Ακόμα και τα απλά τακούνια μπορούν να αισθάνονται αρκετά ασφαλή, όταν εργάζονται από το σπίτι μέσω Zoom και Slack.
Αλλά αμέτρητοι άλλοι Αμερικανοί δεν έχουν αυτήν την επιλογή. Πράγματι, όσο λιγότερα χρήματα βγάζετε, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να μπορείτε να εργαστείτε εξ αποστάσεως όπως δείχνουν τα διαγράμματα. Όσοι δεν έχουν καταφέρει να αποταμιεύσουν χρήματα, δεν έχουν ασφάλιση υγείας, οι επισφαλείς εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι που δεν μπορούν σήμερα να δραστηριοποιηθούν, να κάνουν τη συναυλία τους ή την όποια εργασία,  είναι σε πολύ δύσκολη θέση.

Όπως συμβαίνει στις κρίσεις, έτσι και τώρα, οι φτωχοί κινδυνεύουν περισσότερο. Αν  μολυνθούν και φέρουν τον ιό σπίτι στις οικογένειές τους,  είναι ήδη πιο πιθανό να νοσήσουν και σχεδόν αδύνατο να καταφέρουν να ξεπεράσουν τους λαβυρίνθους του υγειονομικού συστήματος για να σωθούν. Και έτσι ο κοροναϊός «τρέχει» πιο γρήγορα σε γειτονιές που είναι περιορισμένες, αγχωτικές και ζοφερές. Πάνω απ 'όλα, σκοτώνει δυσανάλογα περισσότερο τους μαύρους.
Μόνο οι πλούσιοι  δουλεύουν από το σπίτι
Ακόμη και σε χώρες χωρίς μακρά ιστορία φυλετικών διακρίσεων, ο ιός προτιμά ορισμένους ταχυδρομικούς κώδικες από άλλους. Αυτό συμβαίνει επειδή κάθε γειτονιά τη δική της κοινωνιολογική και επιδημιολογική ταυτότητα - από το μέσο εισόδημα και την εκπαίδευση έως το μέγεθος των διαμερισμάτων και την πυκνότητα του πληθυσμού, από τις διατροφικές συνήθειες έως τα πρότυπα οικιακής ζωής και συχνά κακοποίησης. Στη ζώνη του ευρώ, για παράδειγμα, τα νοικοκυριά με υψηλό εισόδημα έχουν κατά μέσο όρο σχεδόν διπλάσιο χώρο διαβίωσης από τους υπόλοιπους.
Οι διαφορές μεταξύ των εθνών είναι ακόμη μεγαλύτερες. Για όσους ζουν σε μια παραγκούπολη στην Ινδία ή τη Νότια Αφρική, δεν υπάρχει «κοινωνική απόσταση», επειδή όλη η οικογένεια κοιμάται σε ένα δωμάτιο. Δεν υπάρχει συζήτηση σχετικά με το αν θα φορέσουν ή όχι  μάσκες, επειδή μάσκες δεν υπάρχουν! Δεν συζητούν για το πόσες φορές θα πλύνουν τα χέρια τους, γιατί δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό.
Και έτσι πηγαίνει, όπου εμφανίζεται ο κοροναϊός. Ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας, προειδοποίησε ότι θα χαθούν 195 εκατομμύρια θέσεις εργασίας παγκοσμίως και θα μειωθεί δραματικά το εισόδημα 1,25 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Οι περισσότεροι από αυτούς, ήταν ήδη φτωχοί. Καθώς η τραγωδία τους μεγαλώνει, θα αυξάνονται και άλλες μάστιγες, από τον αλκοολισμό και τον εθισμό στα ναρκωτικά έως την ενδοοικογενειακή βία και την παιδική κακοποίηση, αφήνοντας ολόκληρους τους πληθυσμούς τραυματισμένους, ίσως μόνιμα.
Σε αυτό το πλαίσιο, θα ήταν αφελές να σκεφτούμε ότι, μόλις τελειώσει αυτή η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, κάποιες μεμονωμένες χώρες και κοινωνικές ομάδες, θα  μπορούν να συνεχίσουν όπως πριν. Ο θυμός και η πικρία όμως, θα βρουν νέο έδαφος. Στους εκατομμύρια Βραζιλιάνους που χτυπούν γλάστρες και τηγάνια από τα παράθυρά τους για να διαμαρτυρηθούν εναντίον της κυβέρνησής τους, ή στους Λιβανέζους  κρατούμενους που από τις πρόσφατες ταραχές, είναι υπερπλήρεις οι φυλακές τους.
Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η οργή θα μπορούσε να γεννήσει νέα λαϊκίστικα, λαϊκά ή ριζοσπαστικά κινήματα, απέναντι σε όποιο καθεστώς θεωρηθεί για αυτές τις ομάδες εχθρός. Η μεγάλη πανδημία του 2020, είναι επομένως ένα τελεσίγραφο. Απαιτεί να σκεφτόμαστε πιο σκληρά και πιο τολμηρά, αλλά ακόμα ρεαλιστικά, για τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, συμπεριλαμβανομένης της ανισότητας. Είναι μια κλήση αφύπνισης για  όλους όσους ελπίζουν, όχι μόνο να επιβιώσουν από τον κοραναϊό, αλλά να επιβιώσουν σε έναν κόσμο που αξίζει να ζει κανείς. 

Σκίτσα με νόημα

Το σκίτσο του Soloup για τους εργαζόμενους στην Yγεία, εμπνευσμένο από την “Έξοδο του Μεσολογγίου” του Θ. Βρυζάκη, που έγινε viral